Gedurende de maanden dat wij bezig zijn met het nieuwe
project over brei-en haakwerk in de Zeeuwse streekdrachten valt op hoe
anders dit onderzoek verloopt in vergelijking met ons onderzoek naar
Zeeuwse visserstruien. Bij het project van de visserstruien begonnen we met
twee patroontjes uit een oud boekje, één originele trui en duizenden foto’s om door
te ploegen. Het duurde jaren voordat we visserstrui nummer twee en drie ontdekten. We breiden - turend op oude foto’s - eindeloos ‘proef’ om de patronen
van de bewuste truien letterlijk ‘boven water’ te krijgen!
En nu? Hoe anders gaat het nu! Kijken we alleen al naar de
avonddoekjes, dan valt op hoe ongelofelijk veel er bewaard zijn gebleven én nog
gedragen worden, bijvoorbeeld tijdens het ‘sjeesjesrijden'.
Sjeesjesrijden rond
het Abdijplein in Middelburg- Foto Internet
We worden dan ook overstelpt met enorme hoeveelheden prachtige en
bijzondere doekjes. Op Walcheren zijn er niet alleen bij de mensen thuis, maar
ook in de diverse musea en depots ontzettend veel opgeslagen. En de
streekdrachtgroepen? Die kunnen ons blij
melden dat ze ook nog wel een paar dozen avonddoekjes hebben staan!
Met het namaken en uitschrijven van ál die doekjes kunnen we
waarschijnlijk de rest van ons leven vooruit. We verkeren nu in een dermate luxe
positie dat we keuzes moeten gaan maken om al deze enorme hoeveelheden ‘aan te
kunnen’. Daarom besluiten we ons voorlopig te richten op het breiwerk in de
streekdracht. Met breiwerk hebben we zelf de meeste ervaring.. én ‘feeling’.
Dit betekent niet, dat er met het haakwerk niets gebeurt. We
hebben inmiddels contact met een ervaren haakster, Liesanne, die ons wil helpen met het
uitwerken van gehaakte onderdelen. Dat is fijn!
In de Zeeuwse streekdracht is nog veel meer breiwerk te
vinden dan alleen in avonddoekjes. Daarom bezoeken we het depot van
het Zeeuws Museum in Middelburg.
Op een koude winterochtend worden we hartelijk verwelkomd door collectiebeheerster
Karina Leijnse. Via allerlei gangetjes, trappen en liften worden we
steeds dieper de krochten van het Abdijcomplex in geleid om uiteindelijk in het
depot aan te komen.
Karina heeft voorwerk voor ons gedaan: op een lange tafel
liggen een groot aantal gebreide kledingstukken. En wat voor kledingstukken!
In de 20ste eeuw breidde men niet alleen sokken en kousen, maar vooral ook mutsen, slaapmutsen, haakmutsen en labedissen. Labedissen
zijn gebreide of gehaakte armwarmers, meest voorkomend in zwart of wit.
In het bijzonder de fijnheid van al het breiwerk maakt indruk; een aantal kledingstukken is met zijde op naalden 1 gebreid, echt prachtig om te zien!
Een hele morgen lang mogen we elk steekje, patroon en naadje
bestuderen. Karina verschaft ons de nodige informatie over tijdsperiodes, maaksters en de gebieden waaruit dit breiwerk afkomstig is. Het blijkt ook interessant te zijn om er
achter te komen hoe deze collectie is opgebouwd; ook dít geeft informatie, vooral over
hoe men vroeger naar breiwerk keek.
Nee.. bang om ons te vervelen zijn we de komende jaren niet. Dit project zal ons zonder twijfel heel veel nieuwe uitdagingen en inspiratie bieden!